به گزارش خبرگزاری «حوزه»، ماجرای اجازه آیت الله العظمی سیستانی در خصوص صرف وجوهات در چند روز گذشته تبدیل به یک سوژه خبری شد.
ماجرا از این قرار بود که حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی در گزارش دیدار خود با حضرت آیت‌الله سیستانی بیان کرده بود که «حضرت آیت‌الله نکته مهمی را یادآور شدند که فکر می‌کنم در تاریخ مرجعیت بی‌سابقه باشد و آن اینکه به مقلدان ساکن در عراق فرموده‌اند لزومی ندارد وجوهات شرعی را به نمایندگان ایشان بدهند یا برای ایشان بفرستند، بلکه می‌توانند در هر کاری که خود مصلحت می‌دانند، خرج کنند و از جمله به فقرا مساعدت کنند.»
این نقل دیدار از سوی آقای دعایی به سرعت در فضای مجازی و رسانه ای منتشر شد که گاه با تحلیلهایی همراه بود. البته برخی رسانه ها کم دقتی کرده و از این «اجازه» به «فتوا» تعبیر کردند اما چیزی نگذشت که دفتر آیت الله العظمی سیستانی واکنش نشان داد و در پاسخ به پرسشی در همین راستا تاکید کرد: «این اجازه را معظم له با توجه به شرایط خاص عراق به مقلدین خود در این کشور داده اند... »
فارغ از این خبر که در چند روز اخیر ، در سطح وسیعی رسانه ای شد، به طور کلی همواره اخبار مربوط به دیدار با حضرت آیت الله سیستانی جزو پرجاذبه های رسانه ای در کشور بوده است که در همین راستا، فرید مدرسی در کانال تلگرامی اش نوشت: هیچ جماعتی بیش از ایرانیان حساسیت‌آفرین نمی‌شوند برای آیت‌الله سید علی سیستانی در دیدارشان با او؛ از شهردار، مدیرمسول، استاد فلسفه حوزه قم تا معاون وزیر خارجه، گروهی از مدیران حوزه قم و افرادی دیگر که یا نامشان یادم نیست یا نمی‌خواهم از آنان یاد کنم.
هنوز پا را از دفتر کوچک آیت‌الله در شارع الرسول نجف بیرون نگذاشته‌اند که سخنان آیت‌الله را آنچنان روایت می‌کنند که دوست دارند. یکی از آیت‌الله چهره‌ای مدافع فلان نظریه فقهی می‌سازد و دیگری حامی جریانی سیاسی؛ یکی فلسفه‌‌دوستی‌اش را به او پیوست می‌کند و دیگری عرفان‌گریزی‌اش را؛ فردی از همراهی آیت‌الله با انتقادهای خود از مداح‌ها و منبری‌ها می‌نویسد و دیگری از شعائر حسینی مورد پسندش به نام آیت‌الله یاد می‌کند... اینگونه است که پیش از دیدار و پس از آن، دفتر آیت‌الله باید سراسر نگرانی باشد که اینان بیایند یا نیایند؛ آمدند چه می‌گویند و می‌روند چه خواهند گفت.
داستان ایرانیان و آیت‌الله، داستان شیرینی نیست که تر و خشک را با هم می‌سوزاند و تمامی فعالان ایرانی باید چوب این روش و منش را بخورند و دم بر نیاورند که هم‌وطنان‌شان این تصویر را برای آیت‌الله از خود ساخته‌اند. گویی اینان او را آنچنان می‌خواهند که همانندشان باشد. اما آیت‌الله سیستانی را باید آنگونه دید و یاد کرد که هست؛ نه اندکی کمتر و نه مقداری بیشتر.
نظر شما